Vanochtend op weg naar mijn werk was het er ineens.. de nieuwsgierigheid. Zou ik het nog kunnen? Fietsen met mijn handen los? Weet je nog hoe vrij dat voelde en het gemak waarmee dat ging als kind?
Ga ik het echt doen? Oké ik ga het proberen. Een hand van het stuur, andere hand van het stuur, ietsje hoger… nog iets hoger en ja hoor.. rechtop en handen los. Eerst wat onwennig maar al snel steeds vrijer. Ook mijn hoofd doet mee met de gedachte “Wel opletten, ik moet natuurlijk niet vallen..” en direct daarna “Waarom zou ik vallen?..” in mijn lijf voel ik mijn buik en bekken waarmee ik stuur en de kracht van mijn benen. Heerlijk! Met een lach op mijn gezicht, voel ik de energie. Handen los, schouders los, vrij zicht en wind in mijn haren. Eerst alleen recht vooruit maar al snel ook de bocht door en de brug op, wat een fijne ervaring!
En wat een mooi lichaamswerk! Vanuit de nieuwsgierigheid het experiment aangaan, opmerken wat ik tegenkom aan gedachten, maar ook aan voorzichtigheid en spanning om helemaal rechtop te gaan zitten en alleen met mijn buik en benen te sturen. De kracht en energie daarvan voelen en de ontspanning in mijn schouders en hoofd. Dit is bewegen vanuit mijn basis…het hoofd uit, het lijf in!